HAREKETLİ GRAFİK | REKLAM VİDEOSU
Hareketli grafikler, dijital görüntüler veya animasyon parçalarıdır ve hareket veya dönüş yanılsaması yaratırlar. Genellikle multimedya projelerinde kullanılmak üzere sesle birleştirilirler. Herhangi bir deneysel veya soyut animasyon hareketli grafik olarak adlandırılabilse de, terim genellikle animasyon ve efektlerin video, film, TV ve etkileşimli uygulamalarda ticari olarak kullanılmasına daha açık bir şekilde atıfta bulunur.
Hareketli grafikler, geleneksel kare kare çekim ve animasyon yöntemlerinin ötesine geçer.
Tipik animasyonların aksine, hareketli grafikler karakter odaklı veya hikaye tabanlı olmak zorunda değildir; genellikle logolar veya logo öğeleri gibi soyut şekillerin ve formların animasyonunu içerir. Hareketli grafikler için evrensel olarak kabul edilmiş bir tanım olmadığından, bu sanat formunun resmi başlangıcı tartışmalıdır. 1800'lü yıllardan itibaren hareketli grafik olarak sınıflandırılabilecek sunumlar olmuştur. Michael Betancourt, bu alanın ilk kapsamlı tarihi incelemesinde, hareketli grafiklerin kökenlerini görsel müzik ve Walther Ruttmann, Hans Richter, Viking Eggeling ve Oskar Fischinger'in 1920'lerdeki soyut filmlerine dayandırmıştır.
Hareketli grafiklerin tarihi, bilgisayar grafiklerinin evrimi ile yakından ilişkilidir. Bilgisayar tarafından üretilen grafiklerin yükselmesi, hareket tasarımının kullanımını genişleterek geleneksel optik film animasyonundan uzaklaşmasını sağladı. "Hareketli grafikler" terimi, dijital video düzenlemesi ile birlikte ortaya çıktı ve muhtemelen gelişen teknolojiye bir yanıt olarak kabul ediliyor. Başlangıçta, televizyon için grafikler "Broadcast Design" olarak adlandırılıyordu.
Bilgisayarların yaygın olarak bulunmadan önce, hareketli grafikler pahalı ve zaman alıcıydı, bu da uygulamalarını yüksek bütçeli film ve televizyon prodüksiyonlarıyla sınırladı. 1960'ların sonlarına gelindiğinde, süper bilgisayarlar ilkel grafikler oluşturmaya başlamıştı; bu, hareket tasarımında bilgisayarların erken kullanımını işaret ediyordu. John Whitney ve Charles Csuri gibi öncüler, bilgisayar destekli animasyonun gelişiminde önemli rol oynadı.
"Hareketli grafikler" terimi, Adobe After Effects'e odaklanan Trish ve Chris Meyer'in "Creating Motion Graphics" kitabının yayınlanmasıyla popülerlik kazandı. Bu, video prodüksiyonu için masaüstü uygulamalarının yükselişini işaret ediyordu; bu uygulamalar, geleneksel video düzenleme veya 3D programlardan farklıydı. Bu programlar, özel efektler, kompozisyon ve renk düzeltme araçlarını bir araya getirerek, prodüksiyon sürecinde düzenleme ile 3D arasında bir alan kapladı. Bu "arasında" kavramı genellikle "2.5D" olarak adlandırılır ve hareketli grafiklerin, hem iki boyutlu hem de üç boyutlu unsurları birleştiren hibrit stilini yansıtır.
Hareketli grafikler, geniş kamera hareketleri ve 3D unsurların entegrasyonu ile bir sanat formu olarak gelişmeye devam ediyor. Birçok hareketli grafik animatörü, her bir yazılımın güçlü yönlerini kullanarak birden fazla 3D yazılım paketinde yetkinleşmektedir. Her ne kadar belirli hareketli grafik trendleri genellikle belirli yazılımların yeteneklerinden kaynaklansa da, bu araçlar sadece tasarımcının yaratıcı vizyonunu hayata geçirmesine yardımcı olur.
Kolaj ve pastiş gibi tekniklerden yoğun bir şekilde faydalanan hareketli grafikler, ayrıca stop-motion ve cel animasyon gibi geleneksel animasyon yöntemlerini, hatta bazen her ikisinin kombinasyonlarını da içermeye başlamıştır. Bir hareketli grafik projesinin öğeleri, kullanılan yazılımın yeteneklerine bağlı olarak çeşitli tekniklerle canlandırılabilir. Bu öğeler arasında sanat eserleri, metinler, fotoğraflar veya video klipler bulunabilir. En yaygın kullanılan animasyon yöntemlerinden biri olan ana kareleme (keyframing), bir nesnenin belirli özelliklerinin kilit anlarda tanımlanmasını sağlar, böylece yazılım bu ana kareler arasındaki değişiklikleri interpolasyon (veya "tween") yöntemiyle oluşturabilir. Bilgisayarlar, hareket ve dönüşüm yanılsaması yaratmak için görüntüleri hesaplayabilir ve rastgele hale getirebilir.
Bu ana anlar veya pozlar, ana kareler veya düşük CP (kritik noktalar) olarak adlandırılır ve dinamik animasyonların oluşturulmasında hayati bir rol oynar. Adobe Flash gibi yazılımlar, hem tweening hem de kare kare animasyonu birleştirerek geleneksel ve modern teknikleri harmanlamaktadır. Stop-motion animasyonu, hareketli grafiklerin en eski türü olup, sinemanın evriminde önemli bir rol oynamış ve hareket tasarımı projelerine benzersiz bir estetik ve görsel etki sağlamıştır.
